Twee voorspellende dromen

Hoewel ik meteen enthousiast was over Sri Chinmoy’s filosofie en dat enthousiasme alleen maar groeide naarmate ik meer over zijn veelzijdige spirituele pad leerde, duurde het meer dan zeven maanden vanaf die eerste lezing in juni 1997 totdat ik besloot om daadwerkelijk zijn meditatieleerling te worden.

Die nogal lange periode had in eerste instantie een praktische verklaring. Ik was het adres van het meditatiecentrum kwijtgeraakt (dat op een andere plek was dan de lezing werd gegeven) en had geen flauw benul hoe ik ze kon bereiken. Het was het pre-internet tijdperk en het Sri Chinmoy Centrum stond ook niet in het telefoonboek. Ik ging op vakantie en begon in september met mijn eerste jaar aan de toneelschool in Amsterdam. Al die tijd verslond ik het meditatieboek van Sri Chinmoy en mediteerde ik dagelijks op een foto van hem die in het boek stond afgedrukt. Deze foto, de zogenaamde ‘Transcendentale Foto’, toonde Sri Chinmoy in zijn hoogste meditatieve bewustzijn. In mijn meditatie ervoer ik soms een diep gevoel van vrede en voelde ik Sri Chinmoy’s aanwezigheid. Het was soms alsof hij vlakbij me was. Maar ik wist nog steeds niet hoe ik bij zijn andere leerlingen kon komen. Tot mijn opluchting zag ik al snel een nieuwe poster in de stad hangen die een volgende lezing aankondigde. Ik was dolblij dat ik het centrum weer gevonden had. Nu kon ik eindelijk de meditatiecursus volgen. Elke dinsdagavond zat ik trouw in de knusse meditatieruimte. Na afloop kwam ik altijd met een vredig geluksgevoel naar buiten. De meditatiecursus was het hoogtepunt van mijn week.

Sri Chinmoy zei ooit dat mensen na vier avonden weten of ze voor zijn pad zijn voorbestemd. En ik denk dat ik al na de eerste avond wist dat ik mijn leraar had gevonden. Toch duurde het vier lange maanden voordat ook mijn koppige geest ervan overtuigd was geraakt dat ik hier thuishoorde. En het had nog veel langer geduurd, ware het niet voor twee bijzondere dromen die ik kort na elkaar kreeg en die alle twijfels overboord zetten.

In de eerste droom was ik bij de leerlingen van Sri Chinmoy, terwijl hij ons spirituele liedjes leerde. Het was een hele korte droom en ik herinner me er verder weinig van, behalve dat het heel prettig en natuurlijk voelde om daar tussen de andere leerlingen te zijn. Bij het ontwaken bleef een licht en fijn gevoel bij me.

De tweede droom maakte nog meer indruk en trok me uiteindelijk over de streep. Ik bevond me in Leiden, alleen was de stad in mijn droom symbolisch genoeg gespeld met een lange ij: Lijden. Het was er nogal grauw en grijs. Toen kwam Sri Chinmoy aanrijden in een bontgekleurde auto. Hij stapte uit en gaf me een hand. Meteen voelde ik een warme en liefdevolle energie door mijn hele lijf stromen. Toen ik wakker werd was dezelfde warme energie nog steeds bij me. Ik voelde me onuitsprekelijk gelukkig. Tegelijkertijd kon ik er niet meer omheen: de droom had ontegenzeggelijk duidelijk gemaakt dat Sri Chinmoy mijn spirituele meester was. Hij was in mijn Lijden gekomen en had me gevuld met liefde en vrede.

Ik wist dat de luxe van uitstellen, dralen en twijfelen voorbij was. Het was tijd om een beslissing te nemen. De volgende avond op de meditatiecursus deelde ik mee dat ik Sri Chinmoy’s leerling wilde worden. Ik stuurde een foto en een brief op naar New York. En een paar weken later kreeg ik antwoord: Sri Chinmoy had me geaccepteerd als zijn leerling.