De keren dat ik persoonlijk met Sri Chinmoy heb gesproken zijn op de vingers van één hand te tellen. Met meer dan 7000 leerlingen wereldwijd is dat ook geen wonder. Een kleine groep had regelmatig uiterlijk contact met hem. Toch voelde ik me nooit minder gezien dan degenen die Sri Chinmoy persoonlijk spraken. De Guru-leerling relatie berust in essentie op innerlijke communicatie. In mijn dagelijkse meditaties heb ik altijd de innerlijke begeleiding van Sri Chinmoy gevoeld. Dat was meer dan genoeg. Toch is het ook bijzonder om persoonlijk contact te hebben. Het is als de kers op de taart. Want als een spiritueel Meester met je spreekt geeft hij veel meer dan alleen woorden. In dat uiterlijke contact, hoe kort ook, voel je onmiddellijk een enorme, onvoorwaardelijke liefde. Het dringt als een pijl je hart binnen.
Bijna altijd als Sri Chinmoy mij persoonlijk sprak of iets tegen me zei ging het over hardlopen. Hardlopen speelt een grote rol in Sri Chinmoy’s spirituele filosofie en ik had het geluk te behoren tot één van de snellere lopers in het centrum. Bij de vele races die tijdens onze retraites werden gehouden eindigde ik meestal bij de eerste drie. Dat betekende dat ik de prijs (een stuk fruit of een drankje) persoonlijk door Sri Chinmoy kreeg uitgereikt. Op dat kleine ritueel verheugde ik me altijd enorm.
Eén moment van speciale aandacht is me altijd bijgebleven. Het was tijdens onze jaarlijkse April retraite in New York, waarbij zo’n tweeduizend leerlingen twee weken lang samen mediteren, muziek maken, sporten en elkaar inspireren. Op deze bewuste avond riep Sri Chinmoy leerlingen naar beneden om een bepaald lied te zingen. Ik kende het lied, dus voegde me bij het gezelschap. Toen ik na afloop weer naar mijn zitplaats wilde terugkeren hield één van Sri Chinmoy’s persoonlijke assistenten me staande. “Guru wants to see you!” Mijn hart begon sneller te kloppen en ik keerde terug naar de plek waar ik net had gezongen.
Mijn leraar zat onder een dekentje op zijn leunstoel in de open lucht, midden op het tennisbaantje. Hij kauwde op iets dat hij uit een schaaltje naast zich pakte en keek me aan met een subtiele glimlach die rond zijn lippen speelde. “You are a great runner,” begon hij in zijn Indiaas geaccenteerde Engels. Zodra hij me aankeek voelde ik de liefdespijl diep in mijn hart doordringen. “But you are sad that you are seeing others going ahead of you. Others are defeating you.” Hier pauzeerde hij even. Het kauwen ging onverminderd voort. “But I am very proud of your enthusiasm in singing. You are a great singer.” Weer een korte pauze. Mijn hart bleef bonzen. Toen trok Sri Chinmoy zijn wenkbrauwen op en zei, “Don’t worry! Who cares if others are going ahead of you?” Het laatste kwam er bijna schamperend uit. Hij glimlachte een laatste keer ten teken dat het gesprek voorbij was.
In een lichte staat van verwarring keerde ik terug naar mijn zitplaats. Ik begreep niets van wat ik net gehoord had. Vond ik het erg dat anderen mij versloegen in de hardloopraces? En eindigde ik steeds achterin? Goed, ik was die ochtend als derde geëindigd in de 2 mijl race, maar ik had me daar geen moment teleurgesteld of verdrietig over gevoeld. Integendeel, ik was tevreden geweest. En het was zeker niet zo dat ik aan alle kanten voorbij werd gelopen. Ik bleef mijn hersens pijnigen, maar kon Sri Chinmoy’s boodschap totaal niet plaatsen. Toch had hij mij persoonlijk bij zich geroepen, wat hij nooit eerder had gedaan. Een spirituele Meester geeft nooit zomaar een boodschap. Daar steekt altijd een diepere betekenis achter. Ik voelde me als een schatzoeker die een boodschap in geheimschrift probeert te ontcijferen. Maar de sleutel om de code te kraken ontbrak.
Het was pas vele jaren later dat de betekenis van Sri Chinmoy’s woorden eindelijk tot me doordrong. In die jaren gebeurde er namelijk iets wat de mysterieuze boodschap plotseling kraakhelder maakte. Een aantal jaren lang had ik op mijn hardloopclub in Amsterdam steevast tot de snelste lange afstandslopers behoord. Maar zo’n twee jaar nadat Sri Chinmoy me bij zich had geroepen veranderde dat. Plotseling werd ik door mijn loopmaatjes op alle afstanden ingehaald en verslagen. Ik wist niet wat me overkwam. Maar op hetzelfde moment zwommen de woorden van Sri Chinmoy mijn geest binnen. “Wees niet bedroefd dat anderen je verslaan. Who cares?” En in een flits besefte ik me dat Sri Chinmoy het over dit moment had gehad, vele jaren voordat het plaatsvond! Het was een onmiddellijke en permanente troost. Nooit heb ik een seconde last gehad van zelftwijfel of jaloezie dat ik het moest afleggen tegen mijn loopvrienden. Sri Chinmoy had het allemaal al gezien en me op het hart had gedrukt me geen zorgen te maken. Dus maakte ik me geen zorgen. Intuïtief voelde ik dat mijn tijd nog zou komen.
Uiteindelijk liep ik ruim twee jaar later een persoonlijk record op de marathon van 2:27. Met die tijd schudde ik het imago van achterblijver van me af en schaarde ik me weer bij de snelle jongens.
“Don’t worry!” De woorden van Sri Chinmoy echooden al die tijd in mijn hart. Ik voelde me zo dankbaar voor zijn betrokkenheid en mededogen. Alleen een verlicht meester kan een obstakel uit de weg ruimen lang voordat je er bewust van bent!
