“If you are destined to be the disciple of a particular Master, God will, without fail, either take you to him or bring him to you.”
-Sri Chinmoy (The Master And The Disciple)
Er is een bekend spiritueel gezegde: ‘Wanneer de leerling gereed is, verschijnt de Meester.’ Kijkend naar mijn eigen leven klopt die waarheid als een bus. Ik was absoluut niet op zoek naar een spirituele leraar. Toch vond ik hem. Of beter gezegd: mijn leraar vond mij.
Ik was al ruim een half jaar aan het mediteren met een oefening die ik uit een boeddhistisch boek had gehaald. Elke dag lette ik een kwartier bewust op mijn ademhaling en probeerde ik mijn geest leeg te maken van gedachtes, zoals de oefening voorschreef. Na verloop van tijd begon ik echter te verlangen naar meer verdieping. Een meditatiegroep, waarin ik met gelijkgestemden kon mediteren en meer inspiratie kon opdoen, leek me een logische stap. Ik studeerde toentertijd – het was de lente van 1997 – theaterwetenschappen in Amsterdam en hoorde op mijn studie van een Indiase goeroe die een lezing zou komen geven over meditatie in de Vondelkerk. Die bewuste dinsdagavond pakte ik mijn fiets en zette koers naar het Vondelpark. Hoewel ik nog niet zo lang in Amsterdam woonde had ik de Vondelkerk al een paar keer voorbij zien flitsen en wist ongeveer wel waar hij lag. Maar toen ik eenmaal bij het park was aangekomen, kon ik de kerk nergens vinden. Bijna een half uur lang reed ik rondjes, maar hoe ik ook speurde: geen kerk. Het tijdstip van aanvang was inmiddels verstreken en enigszins moedeloos gaf ik de zoektocht op. Net op moment dat ik mijn fiets wilde keren om naar huis te gaan viel mijn oog op een klein affiche, dat op het hek van het Vondelpark was geplakt. Het was een aankondiging van een meditatielezing, maar niet degene die ik vruchteloos had gezocht. Dit was een lezing van een ander meditatiecentrum. Er stond een foto op van een serene Indiase man die vriendelijk glimlachte. ‘Sri Chinmoy’ stond onder de foto. Een andere Indiase goeroe, dacht ik, da’s ook toevallig. Ik keek naar de datum van de lezing. Ook vandaag! Ik las de aanvangstijd: 19:30. Ik keek op mijn horloge: kwart over zeven. Ik bestudeerde de locatie: twee straten van mijn eigen huis vandaan. Verdwalen was uitgesloten. De tekenen leken allemaal één kant op te wijzen. Dan ga ik toch naar deze goeroe luisteren, dacht ik. En ik fietste richting Jordaan, waar de lezing gehouden werd.
Ik was aan de vroege kant. In het zaaltje zaten een handjevol mensen. Er brandde wierrook, op de achtergrond speelde vredige fluitmuziek. Vanwege de foto op het affiche dacht ik dat Sri Chinmoy de lezing zou komen geven. Het was dan ook een kleine teleurstelling om een in het wit geklede man van middelbare leeftijd te zien die begon te praten. Hij stelde zich voor als Johan, bleek Vlaams te zijn, maar sprak Engels. Mijn mineurstemming sloeg echter al snel om naarmate ik langer naar Johan luisterde. Op rustige en vriendelijke toon vertelde hij over de mogelijkheid een spiritueel leven te leiden en vrede, vreugde en geluk te ontdekken in het hart. Alles wat hij zei klonk me als muziek in de oren, behalve de mededeling dat je ook een spirituele leraar nodig zou hebben. Daar was ik immers niet naar op zoek. We deden een aantal meditatie oefeningen en zongen spirituele liederen. Na afloop van de lezing voelde ik een onbeschrijfelijke vreugde en energie. Dit was precies waar ik naar had gezocht! Ik praatte nog wat na met Johan en enkele andere leerlingen van Sri Chinmoy. Daar tussen die mensen voelde ik me op een onverklaarbare manier thuis. Een stemmetje in me zei: zoek niet verder, je hebt het hier gevonden! Maar ik ben helemaal niet op zoek naar een Meester, zei ik tegen het stemmetje. Maar het was onvermurwbaar. Kom hier weer terug! zei het. En dat deed ik. Diezelfde week volgde ik nog twee bijeenkomsten, kocht het basisboek ‘Meditatie, menselijke vervolmaking in goddelijke vervulling’ en zette mijn eerste schreden op het pad.
Ik raakte steeds meer geïnspireerd door Sri Chinmoy’s filosofie en volgde trouw de gratis meditatiecursus die door twee Amsterdamse leerlingen werd gegeven. Het gevoel van thuiskomen werd steeds sterker, totdat het zo krachtig werd dat ik er niet meer omheen kon. Ik had dan geen Meester gezocht, maar ik had hem dan toch maar gevonden. Maar in werkelijkheid was het natuurlijk precies andersom. Zoals een andere grote Meester, Sri Aurobindo, het verwoordde: “He who chooses the infinite has been chosen by the infinite.” Of op zijn Nederlands: de mens wikt, maar God beschikt.
